Zo konden de leerlingen tijdens een stadswandeling de resten van de Berlijnse Muur aanraken en langs de grijze, anonieme blokken van het Holocaust Monument lopen. Een op het eerste gezicht onopvallende parkeerplaats bleek een beladen geschiedenis te verbergen. Ooit bevond zich daaronder de bunker van de Führer. Diezelfde middag doken ze zelf een ondergrondse bunkerstelsel in, waarbij ingenieus gebruik was gemaakt van bestaande metrobuizen. Het maakte diepe indruk om te voelen hoe het was om te schuilen in een bunker, om in het donker te zitten en tegelijk te moeten letten op het zuurstofgehalte in de bedompte, overvolle ruimte.

De volgende dag stond in het teken van het vieren van vrijheid, creativiteit en expressie. Want ook dat hoort bij Berlijn. Hier is ooit de graffiti-scene begonnen en later opgepikt door kunstenaars in New York en de rest van de wereld. Als echte street artists maakten de leerlingen een schets om die vervolgens op een stukje muur tot een heus kunstwerk uit te werken.  

Dat in Berlijn zowel de geschiedenis als de actualiteit leeft, merkten de leerlingen op hun laatste dag in deze metropool. Bij het verlaten van de stad passeerden we een lange rij mensen voor het stembureau in de Russische ambassade. Vele Russische burgers in Berlijn hadden gehoor gegeven aan de oproep van Julia Navalnaja. Ook zijzelf stond erbij om te laten zien dat ondanks het repressieve regime in Rusland er altijd ruimte voor vrijdenkers zal zijn. Even was het stil in de bus, op weg naar huis.